Het waargebeurde verhaal van Iris Lemeare (pseudoniem). Iris is een hardwerkende zakenvrouw van 43 en een alleenstaande moeder van twee. Tijdens haar ziekteproces van borstkanker zat deze taaie tante niet stil. Ze runt zo goed mogelijk haar kleine werving en selectiebureau. Tevens ging ze op onderzoek uit en zo zorgde ze ervoor dat die ‘rot ziekte’ haar leven niet te veel zou beïnvloeden.
Dan ineens zitten we met z’n allen in een pandemie. Het internet wordt gedomineerd door alle berichten over Corona. In het begin dacht ik er aanvankelijk zoals velen mals over. Maar inmiddels weten we allemaal dat het heftig is en wij de richtlijnen van het RIVM moeten opvolgen. De campagne die ik begonnen was voor Stichting Supervrouw , de stichting waarmee de kosten voor mijn behandeling deels worden bekostigd, wordt ondergesneeuwd door al het negatieve nieuws. En toch houd ik moed! Wat zou het geweldig zijn als ik me weer een beetje zou voelen als voor de diagnose. Als ik weer normaal kan slapen en opstaan, als ik weer energie heb, als ik weer kan hardlopen, als ik niet steeds brandende voeten heb, als ik geen gewrichtspijn meer heb, geen rugpijn, geen borstpijn en als ik niet continu woorden en feiten vergeet, mijn concentratie toeneemt. Oh wat zou dat allemaal fijn zijn. Het wordt nooit meer als voor de diagnose, maar wel een heel stuk beter dan nu door de stamcelbehandeling ….
Pre-order het boek “Fuck, ik heb kanker” via deze directe link.